5b bawi się !!

Główną ideą Parkour jest pokonywanie przeszkód stojących na drodze w jak najszybszy, najefektywniejszy sposób przy wykorzystaniu swojego ciała i jego możliwości, oraz tego wszystkiego, co nas otacza, obojętnie czy jest to aglomeracja miejska, czy też łono natury, jak np. las, góry. W "filozofii" Parkour zawiera się również dążenie do doskonalenia własnej osoby i wzmacniania siebie zarówno fizycznie jak i psychicznie. Osoba uprawiająca Parkour to traceur. Słowo pochodzi z francuskiego, oznacza nabój lub pocisk.

Za twórcę Parkour uznaje się Davida Belle'a.


Co nie należy do parkour?

  Parkour to nie akrobacje, triki, kaskaderka, brawura czy skoki z wysoka bez przyczyny. Nie są to też jakiekolwiek ruchy nie cechujące się efektywnością przy przemieszczaniu, i nie pasujące do definicji Parkour. Parkour nie może też być dowolnie naciągany do widzimisię każdego trenującego, ma on jasno zdefiniowany cel i tylko w takiej postaci może być nazywany Parkourem. Do ruchów z wykorzystaniem akrobatyki i pokazowych sztuczek bardziej nadaje się później stworzone określenia takie jak freeruning, Freestyle Parkour czy też nawet Yamakasi, które tylko ze względu na aspekt sprawnościowy wydają się być podobne do Parkour.

Dla ludzi, u których ta definicja wzbudza sprzeczne emocje najlepiej nadają się słowa Davida Belle.
    "Zrozumcie, że ta sztuka została zapoczątkowana przez kilku żołnierzy w Wietnamie, by jak najskuteczniej uciekać lub móc się gdzieś przedostać i chciałbym, żeby Parkour został utrzymany w takim znaczeniu. Trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, co jest użyteczne, a co nie w sytuacji awaryjnej. Jeżeli więc wykonujecie bezsensowne akrobacje na ulicy, by tylko pokazać swoje umiejętności, nie mówcie, że jest to Parkour."